Eind van een wintertijdperk…

Afgelopen zaterdagochtend gaf ik Finn zijn laatste borstvoeding.
Hoe ik er ook tegenaan kijk; het blijft een gedenkwaardig moment, we hebben het niet voor niets gekregen maar het was alle moeite meer dan waard. Niet dat dat meetbaar is, maar zo voelt het gewoon.

Best een vreemde ervaring, eerst erg veel moeite gehad met het doorhakken van de (met name emotionele) knoop en na de hak meteen een enorm gevoel van vrijheid en opluchting, bijzonder.

Zaterdagmiddag vond ik dat ik wel een cadeautje verdiend had, maar wat dan? Alcohol! Alcohol? Zo lekker vind ik dat toch niet? Nee, klopt, onzin. Nieuwe laarzen dan? Jaaaa, die mooie maar te dure…..
Helaas bleken die in het echt helemaal niet zo mooi te zitten en die 36 andere paren ook niet….zucht.

Met dank aan de uitvinders van de zomertijd kreeg ik natuurlijk wel een uur extra stuwing cadeau, ook mooi!
En gisterenmiddag konden we oppas vastleggen voor over twee weken en dan gaan we er heerlijk een avondje samen op uit…..wat een luxe.

Burg(he)erlijk…

Het is zondagmiddag halfvier,
het is stil in huis
ik dop de boontjes.
Net terug van een wandelingetje over gebaande paden
Lekker geen wekker en al ruim 9 uur wakker
Aardappels gekookt om straks te bakken,
biefstukken klaar om, als altijd, iets te lang te bakken.
Zondagmiddag halfvier,
ik dop mijn boontjes en ben diep gelukkig.